Over minder dan een week beginnen de Olympische Spelen in Parijs. Een enorm spektakel, waarbij diverse onderdelen ook plaats zullen vinden in en op de Seine. Te beginnen met de openingsceremonie, waarbij de atleten zich per boot zullen presenteren aan honderdduizenden mensen. Maar niet veel later zullen ook de triatleten de Seine betreden en een paar dagen later vinden ook de wedstrijden voor het marathonzwemmen plaats in de bekende rivier. En daar is nogal wat over te doen. Want is de waterkwaliteit wel goed genoeg? De organisatie en de stad doen er in ieder geval alles aan om de mensen te laten geloven dat het wel goed komt. Maar werkt dat ook?
Wat is er aan de hand?
De Seine is een typische stadsrivier. Het water lijkt op het oog best in orde, maar wie kijkt naar de waterkwaliteit komt van een koude kermis thuis. Bij lange na niet schoon genoeg om in te zwemmen. Zou je erin duiken en een slok nemen, dan word je geheid ziek. Dat komt voornamelijk omdat het afvalwater van de stad in de rivier wordt geloosd. Of beter gezegd, werd geloosd. Sinds 2020 heeft Parijs namelijk gewerkt aan het verbeteren van de waterkwaliteit met een prijskaartje van in totaal 1,4 miljard Euro.
En nu is het schoon?
Er is gezorgd dat er geen riooloverstorten meer plaatsvinden op de Seine en dat er een gigantische opvangbak is voor als het heel veel regent. Zodat er ook niet alsnog vuil water de rivier in kan stromen. Dus met alle maatregelen en investeringen zou het water nu schoon moeten zijn. Maar helaas, experts waarschuwen nog steeds dat het water gevaarlijk is. Diverse testevents zijn in de aanloop naar de Spelen afgelast omdat er onder andere teveel E. coli bacterie werd aangetroffen. En daarnaast voldeed de kwaliteit bij de meeste metingen ook niet aan de normen. Kortom, nog niet op orde.
Maar de Spelen dan?
Natuurlijk geen goed nieuws zo kort voor het grootste sportevent ter wereld. Er is wel een plan B, het openwaterzwemmen laten plaatsvinden op de plek waar ook het roeien gehouden zal worden, maar dat wil de organisatie liever niet. Immers, de Spelen moeten zo dicht mogelijk bij de mensen komen en dat kan nu eenmaal het best in het hart van de stad. En dus doet de organisatie er alles aan om aan te tonen dat het water schoon genoeg is.
Stadsbestuur: schoon genoeg
Op vrijdag 12 juli, twee weken voor de Olympische Spelen, meldde het stadsbestuur dat de waterkwaliteit op 10 of 11 dagen van de 12 die gemeten waren, voldeed aan de norm. Bijzonder natuurlijk wel dat het gaat om 10 of 11 dagen, hoe is het mogelijk dat je dat niet precies weet? Maar goed, de uitwijklocatie in Vaires-Sur-Marne lijkt daarmee niet nodig.
Minister van Sport het water in
Een dag later, op 13 juli, sprong de Franse minister van sport, Amélie Oudéa-Castéra, de Seine in om aan te tonen dat het water toch echt goed genoeg van kwaliteit is om in te zwemmen. Wel volledig ingepakt in een wetsuit, maar goed, ze lag in het water. Overigens werd op de beelden wel ook gelijk een ander probleem duidelijk: de sterke stroming op de rivier. Die is niet zomaar weg te nemen en vormt mogelijk een volgend obstakel voor de wedstrijden op de Seine.
Weerstand neemt toe
Er zijn ook veel mensen die de Olympische Spelen te duur vinden en liever niet in Parijs zien. De tegenstanders van de Spelen kwamen daarom met de hashtag #jechiedanslaseine, vrij vertaald: ik poep in de Seine. Met daarbij de oproep om juist je behoefte te doen in het water. Desastreus voor een organisatie en stadsbestuur die juist werkt aan schoner water en het beeld dat dat ook aan het lukken is.
Burgemeester de Seine in
En dus volgde er afgelopen week een nieuwe promotiestunt: burgemeester van Parijs, Hidalgo, zwom ook een stukje in de Seine. Wederom om aan te tonen dat dat absoluut veilig mogelijk is. Uiteraard werd dit weer vastgelegd op beeld. Vraag is natuurlijk, draagt dit nu allemaal bij aan het beeld dat de organisatie en het stadsbestuur wil uitstralen?
Beeld verandert niet met twee politici
De pogingen van de politici ten spijt, het beeld van een vervuilde rivier waar je voor 1,4 miljard Euro aan investeringen moet doen om het een beetje op orde te krijgen, is niet zomaar weg. En zeker niet als na die investeringen ook nog eens blijkt dat de rivier nog steeds niet voldoet. Dan komen de twee acties van de minister van sport en de burgemeester van Parijs vooral over als wanhoopsdaden. Om maar het publiek ervan te overtuigen dat het allemaal wel meevalt. Dat werkt eerder averechts dan dat het de goede zaak helpt. Zeker ook omdat bekende sporters aangeven dat ze met antibiotica aan de slag gaan om niet ziek te worden na een eventuele training. Kortom, topatleten hebben al geaccepteerd dat de waterkwaliteit onder niveau is. Daar veranderen twee bestuurders in het water niet zoveel aan.
Meer weten over dit onderwerp of andere artikelen op deze site? Stuur me een mail.
