Je kunt het deze zomer bijna niet gemist hebben: B&B Vol Liefde. Inmiddels alweer een paar jaar op de buis, en een regelrechte rit in de zomermaanden. Of je nu fanatiek iedere avond voor de televisie kruipt of totaal geen interesse hebt, de kans dat je een fragment voorbij hebt zien komen is groot. Gezien het miljoenenpubliek dat de tv-show trekt, is er altijd wel iemand om je heen die je met gemak bijpraat. Maar waarom zijn we eigenlijk zo gek op dit format?
Wat is B&B Vol Liefde eigenlijk?
RTL heeft met B&B Vol Liefde een schot in de roos gedaan. Natuurlijk is het achteraf makkelijk praten, maar de combinatie van een datingshow met een reisprogramma klinkt ook heel logisch als publiekstrekker. Immers, datingshow scoren standaard goed en alles in de hoek van ‘Ik Vertrek’, ‘We zijn er weer’ en ‘3 op reis’ haalt doorgaans ook hoge kijkcijfers. Maar met alleen een goede basis heb je nog geen hit. Communicatief gezien gaan er een paar dingen heel erg goed bij het programma.
Identificatie en herkenbaarheid
B&B Vol Liefde volgt verschillende Nederlanders in het buitenland die een Bed en Breakfast runnen. Gewone mensen, mannen en vrouwen, jong en oud. Dat is gelijk succesfactor één. Door de verscheidenheid aan eigenaren, kun je je gemakkelijk identificeren met de hoofdrolspelers. Er zit immers voor iedereen wel iemand tussen die ongeveer in dezelfde leeftijdsklasse zit of er een vergelijkbare levensstijl op hanteert.
Kijkmotieven B&B Vol Liefde
Bekend onderzoek van Greenberg (1974) liet al zien dat we televisie kijken voor verschillende doeleinden. Waaronder entertainment, ontspanning en het vluchten uit je dagelijkse sores. En laat al deze drie kijkmotieven nou van toepassing zijn op B&B Vol Liefde. Je hoeft nergens over na te denken, het is heerlijk ontspannen wegkijken en je ziet tegelijkertijd eigenaren en kandidaten worstelen met ongemakkelijke situaties. Waardoor je eigen problematiek misschien wel weer meevalt.
Slimme storytelling
Naast identificatie en verschillende kijkmotieven doen de makers nog iets waardoor jij blijft kijken. Iedere aflevering is opgeknipt in kleine stukjes per kandidaat, waarin een deel van het verhaal verteld wordt. Maar niet in iedere aflevering komt iedere kandidaat terug. En meestal eindigt een aflevering ook met een cliffhanger van een volgende kandidaat of een stevige discussie. Eigenlijk kun je B&B Vol Liefde dan ook prima vergelijken met de gemiddelde soap-serie. Met als resultaat dat je als kijker graag wilt weten hoe het verder gaat.
Mond-tot-mond reclame en Fear of Missing Out (FOMO)
En doordat er zoveel mensen kijken, gebeurt er nog iets wat de populariteit alleen maar ten goede komt: mond-tot-mond reclame. Bij de koffieautomaat, op de sportclub, in de kroeg, er is altijd wel iemand die een fragmentje uit B&B Vol Liefde reproduceert. Waardoor jijzelf ook weer nieuwsgierig wordt en vooral niet diegene wilt zijn die niet mee kan praten. De kans is vervolgens groot dat je het fragment thuis gaat opzoeken of dat je de volgende aflevering wel even inschakelt. En al zou je dat weigeren, dan komen er in je feed op de socials ongetwijfeld genoeg B&B-fragmenten voorbij.
Raakt het format niet uitgewerkt?
B&B Vol Liefde draait inmiddels meerdere jaren en naast de zomer-afleveringen is er ook een wintereditie. Dat zou voor verzadiging kunnen zorgen, maar vooralsnog wijst niets daarop. Zolang de makers erin slagen om spraakmakende eigenaren te vinden en ook de kandidaten ervoor zorgen dat er genoeg interessants gebeurt, blijft het heerlijk wegkijken en zullen de kijkcijfers hoog blijven. Kortom, als de succesfactoren van B&B Vol Liefde maar intact blijven:
- Identificatie
- Herkenbaarheid
- Storytelling
- Mond-tot-Mond reclame
- Fear of Missing Out
Meer weten over dit onderwerp of andere artikelen op deze site? Stuur me een mail.
Bronnen
Conway, J. C. & Rubin, A. M. (1991). Psychological predictors of television viewing motivation. Communication research, 18, 443-463.
Greenberg, B. S. (1974). Gratifications of television viewing and their correlates for British children. In J. G. Blumler & E. Katz (Eds.), The uses of mass Communications: Currect perspectives on gratification research (71-92). Beverly Hills: Sage