De klimaattop in Glasgow is begonnen. Na de conferentie in Parijs in 2015, is dit het belangrijkste moment voor het klimaat en wat we gaan doen aan adaptatie en mitigatie. Meer dan honderd wereldleiders komen bij elkaar om de koers te bepalen. Gaan we snel genoeg? Doen we het juiste en welke stappen moeten we nog zetten? In de marge van deze top, komen veel bedrijven en organisaties rond deze top in Glasgow naar buiten met ambitieuze klimaatdoelen. Ook KLM en Shell deden dit. Desondanks kwam hier veel kritiek op. Waarom eigenlijk? Is het niet juist goed dat deze ‘vervuilende’ bedrijven een steentje bijdragen? Of hadden ze het anders kunnen communiceren?
De klimaattop in Glasgow
Even inzoomen op de top in Glasgow. Deze klimaatconferentie is het eerste ijkpunt na de bijeenkomst in Parijs. In de Franse hoofdstad hebben de landen met elkaar afgesproken dat de opwarming van de aarde ruim onder de twee graden moet blijven. Daarvoor heeft ieder land een NDC opgesteld (Nationally Determined Contribution). Met die NDC’s gaan de klimaatdoelen niet gehaald worden en daarom moeten alle landen iedere vijf jaar een nieuwe NDC opstellen, met nog scherpere doelen. Daar gaat het onder andere over in Glasgow. En ook over het feit dat alle beloofde maatregelen bij elkaar nog niet voldoende lijken te zijn.
Rapporten, beloftes, afspraken over het klimaat
In de aanloop naar de top in Glasgow kon je er echt niet omheen: klimaatverandering staat hoog op de agenda. Van internationale rapporten als het IPCC, het klimaatsignaal ‘21 van het KNMI en talloze bedrijven die aangaven nog een stapje extra te gaan doen als het gaat om het klimaat. Waarbij de schone bedrijven nog schoner willen worden en de vervuilende bedrijven nog hogere ambities presenteren. Twee van die bedrijven wil ik in dit artikel uitlichten: Shell en KLM. Olie- en gasbedrijf en luchtvaartmaatschappij. In het kader van klimaat, staan deze twee bedrijven natuurlijk al 5-0 achter. Toch zijn zij hard aan het werk om te vergroenen en te verduurzamen, maar wordt dit zeker niet met gejuich ontvangen. Hoe komt dat eigenlijk?
Wat wil Shell?
De CO2-uitstoot moet in 2030 de helft zijn ten opzichte van 2016. Dat moet bereikt worden met het verkopen van onderdelen en het efficiënter omgaan met energie. Daarnaast gaat Shell toeleveranciers oproepen tot het meer gebruikmaken van duurzame energie. In 2050 moet het concern dan vervolgens CO2-neutraal werken. Klinkt goed toch? Waarom is er dan toch zoveel weerstand? Dat zit ‘m vooral in het imago van het bedrijf. Denk je aan Shell, dan denk je aan olie en gas. Aan auto’s die op benzine rijden en grote pijplijnen bijvoorbeeld in Afrika. Klinkt dat als groene energie en een schonere wereld? Nee, zeker niet. Maar als je experts gelooft, dan is Shell in de markt helemaal niet zo slecht bezig in de markt. Sterker nog, het produceert schoner dan de concurrentie en is een voorloper als het gaat om verduurzaming in de olie- en gasmarkt. Maar dat valt in het niet door het imago van Shell.
Wat wil KLM?
KLM heeft zich gecommitteerd aan de Parijs-klimaatdoelen via het Net Zero 2050. Dat is een afspraak in de luchtvaart om de hoeveelheid CO2-uitstoot flink te reduceren. KLM doet dat door vliegtuigen in te zetten die een stuk schoner zijn, door duurzamer te taxiën en door te experimenteren met synthetische kerosine. Maar ook voor KLM geldt: vliegen is nu eenmaal niet de schoonste vorm van transport. Waardoor mensen KLM zien als vervuiler, ongeacht welke klimaatstappen je ook neemt voor een betere wereld.
Hebben klimaatdoelen voor KLM en Shell dan geen zin?
Zeker wel. Het is heel goed dat deze bedrijven zich inspannen voor een beter klimaat. Zeker voor het vliegen is het niet realistisch om te denken dat op termijn niemand meer het vliegtuig pakt. Hoe kom je dan pakweg in de Verenigde Staten of Brazilië? Maar bedrijven als Shell en KLM zouden wel op een andere manier over het klimaat kunnen communiceren. Wat als je inzet op de promotie van duurzame keuzes? Als je het klimaat echt belangrijk vindt, zet hier dan vol op in. Zou het niet stoer zijn als KLM een bewustwordingscampagne over vliegen initieert waarin ze het vliegtuig afraden voor korte afstanden tot 600 kilometer? En zou Shell het niet geweldig doen als ze de opbrengst van het verkopen van onderdelen investeren in het aanleggen van hogesnelheidstreinen? Of mensen oproepen om na te denken over de noodzaak voor dat autoritje?
Omdenken en het juiste doen
Philip Morris, producent van sigaretten en onder andere eigenaar van Marlboro, riep eerder dit jaar op tot een sigarettenverbod. Waarmee ze hun eigen core-business dus probeerden te verbieden. Zij wilden weliswaar wel een uitzondering voor e-sigaretten, maar aan zoiets kunnen KLM en Shell ook denken. Mensen oproepen tot duurzame keuzes, ook al gaat dat ten koste van je eigen ‘product’. Vervolgens is het aan KLM en Shell om in te zetten op alternatieven. Stimuleer je als KLM het bewust afwegen of je wel moet vliegen onder de 600 kilometer, investeer dan in treinen of bussen voor deze afstanden en zorg ervoor dat het zo makkelijk mogelijk is om van A naar B te komen. En als Shell kom je met mogelijkheden voor het gebruiken van groene energie.
Haken en ogen
Het is niet realistisch om van Shell en KLM te vragen om te stoppen met hun reguliere bedrijfsvoering. Vliegen zal altijd blijven en ook olie blijft aanwezig. Alleen de frequentie en de toepassing, daar kunnen we wel wat aan veranderen. Zouden KLM en Shell daarop inzetten, dan zal hun klimaataanpak ook een stuk geloofwaardiger overkomen en kunnen ze tegelijkertijd werken aan hun imago. Wie weet worden hun ambities bij de volgende klimaattop dan minder kritisch ontvangen.
Meer weten over dit onderwerp of andere artikelen op deze site? Stuur me een mail.